ایمنی

ایمنی 

اگر خود شما تا به حال در یک آزمایشگاه بیماری‌های عفونی کار نکرده باشید، احتمالا در تلویزیون دیده اید که دانشمندان پزشکی برای تشخیص بیماری‌ها یا تحقیق بر روی گونه‌های میکروبی در آزمایشگاه از ماسک، عینک محافظ، دستکش و لباس‌های مخصوص استفاده می‌کنند. در هنگام کار با باکتری‌های بیماری زا و ویروس ها، اولویت نخست این است که خود شما بیمار نشوید.

احتمالا شما در دوران دبیرستان با پی‌پت آشنا شده اید. پیپت ابزاری آزمایشگاهی است که معمولا از جنس شیشه بوده و برای اندازه گیری و انتقال مایعات از آنها استفاده می‌شود و احتمالا اولین چیزی که در مورد پیپت به شما گوشزد کرده اند، این بوده است که هرگز نباید آن را به وسیله دهان (مکش) پر کنید و بهتر است از پوآر استفاده کنید.

آیا شما جرات می‌کنید در یک محیط آزمایشگاهی که به بررسی باکتری ها و ویروس‌ها می‌پردازید، پیپت را با دهان خود از محلول مورد آزمایش پر کنید؟ احتمالا پاسخ خواهید داد که این کار حماقت است.

احتمالا شما این موضوع را که پر کردن پیپت با استفاده از دهان توسط میکروبیولوژیست‌ها در دهه هفتاد قرن بیستم امری شایع بود را به راحتی باور نکنید، اما این یک واقعیت ترسناک است.

مقاله ای که در سال ۱۹۹۵ به ارزیابی حوادث آزمایشگاهی پرداخته شده بود، نشان داد که ۱۳٪ از عفونت های آزمایشگاهی مربوط به پیپتینگ با استفاده از دهان بود. یعنی در آزمایشگاه به عمد یک پیپت یا لوله مویین را به دهان خود قرار داده بودند و محلول مملو از میکروب ها را مکیده بودند.